223
برگ ريزو ناي پاييز كي چشم برات نشسته
از جلو پات جمع ميكنه برگاي زرد و خسته
كي منتظر مي مونه حتي شباي يلدا
تا خنده رو لبات بياد شب برسه به فردا
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۹۱/۰۹/۳۰ ساعت توسط سهیل
گاهی چنان بدم که مبادا ببینیامحتی اگر به دیده رویا ببینیام
این واژه ها صراحت تنهایی من اند
با این همه مخواه که تنها ببینیام
مبهوت میشوی اگراز روزنت شبی
بی خویش در سماع غزلها ببینیام
شبهایشعرخوانیمنبیفروغنیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینیام
...
/- خاطرات سوخته
/- عكسها تزيينياند
/=نوشته ها چارچوب خاصی ندارد
/=آدمهاي اين نوشته ها همه من نیستم
نوشتههای پیشین
- آذر ۱۳۹۴
- مرداد ۱۳۹۴
- اردیبهشت ۱۳۹۴
- فروردین ۱۳۹۴
- اسفند ۱۳۹۳
- بهمن ۱۳۹۳
- بهمن ۱۳۹۲
- دی ۱۳۹۲
- شهریور ۱۳۹۲
- مرداد ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- اردیبهشت ۱۳۹۲
- فروردین ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- شهریور ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- خرداد ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- دی ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- مرداد ۱۳۹۰
- تیر ۱۳۹۰
- خرداد ۱۳۹۰
- اردیبهشت ۱۳۹۰
- آرشيو