همه لزوما بودنشان تاثیر گذار نیست

رفتنشان نیز در دلت حفره‌ای ایجاد نمیکند

اما بعضی ها فرق دارند

رهگذر عادی نیستند

آدم بودن و نبودن های بر اساس نیاز هم نیستند.

مثل ساز کنترباس در یک ارکستر زهی اند که به موقع

به صدا در می آیند و بیخودی وراجی نمی کنند.

می توانند خیلی نرم و آرام بدون اینکه هیاهو داشته باشند

با وقار و متین وارد زندگی‌ات شوند

و بودن‌شان ولو بی سرو صدا، خالی‌ها را پر کند.

دوست داری صندلی بیاوری و بنشانی‌شان

جلوی چشمت یا حتی توی دلت.

تعدادشان زیاد نیست ،

این آدم‌ها را نبايد از دست داد، بايد دركنارت بمانند

بمانند تا آخر دنيا .دوست‌داشتنی‌اند .لازم‌اند